Foka Depka urodziła się w fokarium Stacji Morskiej UG w Helu. Została wychowana przez ludzi, gdyż jej matka nie mogła jej karmić. Stąd jej duża ufność w stosunku do człowieka. Na lewym boku ciała posiada wymrożoną literę P. Została wypuszczona na wolność w czerwcu 2004 r. Na podstawie danych z nadajnika GPS wiemy, że pierwszego roku odwiedziła wybrzeża Szwecji, Dani i Niemiec, by po podróży na stałe osiedlić się na polskim wybrzeżu Bałtyku. Poza nielicznymi podróżami w latach 2005-2007 można było ją spotkać głównie w rejonie plaż miejscowości Gminy Rewal. Niejednokrotnie wywoływała niemałe poruszenie wypływając obok kąpiących się turystów lub wylegując się beztrosko na plaży, pomiędzy parawanami. Dla osób, które miały okazję ją spotkać było to wyjątkowe przeżycie. Nie co dzień widuje się dziko żyjącą fokę praktycznie na wyciągnięcie ręki. Niestety zdarzało się, że Depka narażona była na niebezpieczeństwo ze strony ludzi, którzy bezmyślnie próbowali ją dotykać, szturchać, a nawet sadzać na niej swoje dzieci. Dochodziło też do sytuacji gdy foka musiała uciekać z plaży przed goniącymi ją psami. Na szczęcie takich sytuacji nie było zbyt wiele, ale świadczą one jednako o niedojrzałości i niewiedzy ludzi. Miejmy nadzieję, że ta wiedza będzie pogłębiać się wraz z przybywającą liczbą fok w morzu Bałtyckim.

W Bałtyku występują trzy gatunki fok: foka szara, foka pospolita i foka obrączkowana. Największą, a zarazem najczęściej pojawiającą się u polskich wybrzeży foką jest foka szara. Samce osiągają do 3 metrów długości i do 310 kg masy ciała. Samice osiągają przeciętnie 1,8 m długości i 155 kg. Liczebność populacji bałtyckiej szacuje się na 22,5 tysięcy osobników. Cechy charakterystyczne; szara sierść, spód brzucha jaśniejszy, ciemne plamy na całym ciele, stare osobniki są prawie czarne, wąski psi pysk, długie wąsy, twarde pazury, ostre zęby przystosowane do zjadania ryb i mięczaków, krótkie i owłosione płetwy.Foki wiodą wodno-lądowy tryb życia. Podczas gdy na lądzie są ociężałe i niezdarne, w wodzie okazują się być wspaniałymi pływakami. Są szybkie, zwinne i zdolne do rozmaitych akrobacji. Nurkując, pozostają pod wodą zwykle do 10 minut. Śpią unosząc się na powierzchni wody, pod wodą, lub też wylegują się na lądzie. Uwielbiają wygrzewać się na słońcu. Foki szare prowadzą osiadłe życie, nie lubią dalekich wędrówek. Tylko młode osobniki wypuszczają się czasem na ponad 1000 km wycieczki. Są ostrożne i płochliwe. Młode foczki pokryte są białym, gęstym futrem, nazywanym lanugo. Pozostają pod opieką matki tylko w czasie 3 tygodni karmienia, później,zachęcane przez matkę ruszają w świat i od tamtej pory muszą już radzić sobie same.
Foka szara jest w Polsce gatunkiem rzadkim, narażonym na wyginięcie. ( źródło: Wikipedia )